System FM - 3 zjazd Nowe doświadczenia i obserwacje

Chciałabym Wam na przykładzie pokazać, jak dużo ''umyka'' osobie z niedosłuchem. Bo mając implant, czy aparat słuchowy niestety nadal nie słyszymy tak, jak osoby słyszące. 
Chciałabym Wam pokazać moją notatkę z jednego z wykładów, i notatkę osoby słyszącej. 

Ostatnio miałam system FM ( to już drugi raz) i chciałabym się z Wami podzielić moimi nowymi spostrzeżeniami.
Słyszałam tylko wykładowców, a na jednym wykładzie, dużo mówiły moje koleżanki z roku. Ale ja nie upominałam się, by podawały sobie mikrofon, bo się wstydziłam i nie chciałam robić zamieszania. Gdy wróciłam do domu, czułam się z tym źle, tak jakbym robiła coś wbrew sobie, a właściwie nie robiła tyle ile mogę, by uczestniczyć w wykładzie w 100%. Myślałam, myślałam i postanowiłam coś zrobić, jak jeszcze sprawa była świeża. 
W niedziele wieczorem, coś mnie tknęło i napisałam na forum grupy:

Oto mój list:
Głupio mi to pisać.
Mam do Was taką prośbę. Czy mogłybyście w komentarzu napisać, co mówiłyście o książkach na zajęciach szczególnie u Pani W? Szczególnie o książce ''Oro'', bo książka mi się bardzo podobała, ale jakoś nie mogłam wyłapać, co zostało powiedziane, a co nie?  Jakoś nie byłam w stanie ''wszystkiego'' zrozumieć, a właściwie rozumiałam może z 10%, czyli nie tak, by np. opowiedzieć o tym komuś. To były jakby wyrywki i kompletnie nie mogłam złapać kontekstu. Mam nadzieję, że mnie rozumiecie? Efekt taki, że jakoś nie potrafię tego wszystkiego odtworzyć. A Wy byłyście bardzo aktywne. I czuję taki lekki niedosyt.
Swoją drogą niesamowite, co robi z moimi uszami ten system FM. Jak dużo wyniosłam z wykładu ( słyszałam wszystko, co mówią wykładowcy, na dodatek notowałam), natomiast już z waszymi wypowiedziami miałam problem.
Tym razem słyszałam, czytane fragmenty ( w samym implancie nie jestem w stanie ich rozumieć, tak było tydzień temu). Pamiętam jak był czytany fragment 10 km rowerem, bodajże, dziewczyny się śmiały, a ja nie wiedziałam z czego....

Chciałam zauważyć, że wykładowca mikrofon kładła na stole  i na początku myślałam, że nic nie usłyszę ( a wiecie, że jakby tak było, pewnie wstydziłabym się jej powiedzieć – tak my z niedosłuchem mamy). I pewnie bym tak siedziała… Ale dziwne to było, że jednak słyszałam nawet jak leżał na stole.Tylko że na tym wykładzie głównie to Wy mówiłyście, w zasadzie słyszałam głównie:  aha aha (w sumie bez sensu). i pytania wykładowcy, na które właśnie nie mogłam wyłapać odpowiedzi. Także wyszłam stamtąd bez odpowiedzi...

 A jak zawsze wstydziłam się powiedzieć, by ten mikrofon mógł ‘’wędrować’’, bardzo słabo Was słyszałam Stąd moja prośba. Bardzo ciekawiła mnie opinia, o tej książce Oro. Ale o innych książkach też. I z czego się śmiałyście, jeśli pamiętacie?
Z góry dzięki.

Potem jeszcze dopisałam:
Może też przeczytają to osoby, których nie dotarły na zajęcia. ( było ich sporo)
Myślałam by przepisać notatki a wy mogłybyście je porównać i np. podpisywać to co nie udało mi się zanotować…
Mogłybyście zobaczyć, co usłyszałam, a co jeszcze powinnam usłyszeć…
Taki roboczy pomysł.
Potem dodałam swoją skromną notatkę:
Oto i ona:)
MOJA NOTATKA

PROZA INICJACYJNA
Jeżycjada – Dorośli rozmawiają z dziećmi
Antytyp Borejko
Masło Przygodowe Barbara Stenka
''Oro''
Autor: Krzysztof Ostrowski, Marcel A. Marcel

 http://lubimyczytac.pl/ksiazka/141116/oro

  Nastolatkowie
Dzieci z niepełnosprawnościami, dużo dziwactw
Jak w literacki sposób uzasadnić obecność tych dysfunkcji
W ośrodku, dyrektorka uprzedzała przyszłych rodziców, że Lena jest trudnym dzieckiem, ale rodzice byli zdecydowani. ‘’ My wiemy, na co się piszemy, chcemy się z tym zmierzyć.  Rodzice rozmawiają ze swoimi dziećmi
Inny pisarz z tej książki zrobiłby katalog,·Dlaczego Oro siedzi w szafie?
Motyw istotny w literaturze dziecięcej od ‘’ Dziadka do orzechów’’
Czemu służy motyw słyszenia i rozumienia mowy przedmiotów?
Stan psychiczny tej osoby, modeluje świat zewnętrzny
Rozstanie z Orem – Lena musiała wrócić do rzeczywistości, ma nową przyjaciółkę, ale cały czas za nim tęskniła
Nie mamy jednoznacznych odpowiedzi
Moment, Gdy Oro dotknął rąk przyjaciółki Leny, poczuła ciepło
Przemiana Leny ( wrócimy ostatnie zajęcia?)

Motyw rodziny
Pomyśl tylko życzenie
Dotyk Motyla Ewa Przybylska 1994
Upada autorytet ojca
Stereotypy
Kryzys macierzyństwa
Matka nie ma czasu dla dzieci, zapracowana, lodowate serce np.
Dane wrażliwe – Ewa Nowak
Magda Doc. – Marta Fox
Polowanie na niebieskie migdały Agnieszka Kacprzyk
Ojciec alkoholik, ale nie bije żony, spokojny. Problem istnieje, ale na zewnątrz go nie widać. A matka ciężko pracuje
… Nie przeszkadzaj
Wypowiedź babci: mężczyzna czasem może się napić.

NOTATKA SŁYSZĄCEJ KOLEŻANKI  ( O JEDNEJ KSIĄŻCE!)

ORO - Jednym z zarzutów, jaki stawiano autorkom książki „Oro”, było zdaniem osób krytykujących zbytnie nagromadzenie w powieści „dziwnych” bohaterów- dzieci z niepełnosprawnościami, z różnymi dysfunkcjami. Jak w literacki sposób uzasadnić obecność tych dysfunkcji? Zdaniem Tatiany jest to całkiem prawdopodobne i uzasadnione. W domu dziecka, dyrektorka uprzedzała przyszłych rodziców, że Lena jest trudnym dzieckiem, ale rodzice byli zdecydowani. My wiemy, na co się piszemy, chcemy się z tym zmierzyć – (wypowiedź Tatiany). Wanda i Roman prowadzą rodzinę zastępczą, są do tego przygotowani i z pełną świadomością podejmują się wychowania i opieki nad piątką, a potem szóstką dzieci. Przed Leną adoptowali Cienką – siedemnastolatkę walczącą z otyłością, Iskrę – rudowłosą dziewczynkę z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD), Memorego – chłopca z zespołem sawanta (lub z zespołem Aspergera) obdarzonego niezwykłą pamięcią i zdolnością do nauki, Oka – chłopca, ciągle przekręcającego wyrazy i Arnolda – chorego na bulimię maniaka zdrowego żywienia. Każde w dzieci ma za sobą jakąś traumę, za każdym wloką się koszmary dzieciństwa, każde z nich ma swoje fobie i dziwactwa. Lena dowiaduje się o ich bolesnych doświadczeniach późno. Inny pisarz z tej książki zrobiłby katalog dysfunkcji, poradnik, w jaki sposób postępować z dziećmi cierpiącymi na nadwagę, bulimię, zespół sawanta/lub Aspergera (wykazują pewne podobieństwa), ADHD. - Dlaczego Oro siedzi w szafie? Motyw istotny w literaturze dziecięcej od „Dziadka do orzechów” poprzez „Lwa, Czarownicę i starą szafę” do „Oro”. Szafa to mebel, w którym często dzieci się chowają, otaczający jak łono matki, dający poczucie bezpieczeństwa. Szafa to miejsce pełne magii, fantazji, tajemnic, stanowi granicę miedzy światem realnym a fantastycznym… - Czemu służy motyw słyszenia i rozumienia mowy przedmiotów? Przedmioty są jej najwierniejszymi przyjaciółmi, słyszy ich głosy u z nimi rozmawia. Zdaniem Tatiany ta umiejętność wzbogaca postać Leny, która początkowo stara się niczym nie wyróżniać, jest trochę nijaka. Oddaje ona stan psychiczny bohaterki, jest umiejętnością niezwykłą, moim zdaniem świadczy o jej dużej wrażliwości, nietuzinkowości. Z drugiej zaś strony, (jak zanotowałaś) modeluje świat zewnętrzny, wpływa na przebieg akcji, zachowania innych postaci. Padło zdanie, że stan wewnętrzny Leny kreuje krajobraz zewnętrzny (ekspresjonizm). - Kim jest Oro? Nie do końca wiadomo. Nie mamy jednoznacznych odpowiedzi To po trosze alter ego Leny, wewnętrzny przyjaciel, marzenie o bratniej duszy, która kiedyś się zmaterializuje... Kasia (siedząca niedaleko Ciebie) nawiązała do „Ani z Zielonego Wzgórz” i wspomniała o wymyślonej przez Anię, kiedy czuła się bardzo samotna, dziewczynce Katie z szyby biblioteczki… Oro nie da się określić jednoznacznie, powiedzieć, że żyje tylko wyobraźni Leny, ponieważ istnieją dowody, czy materialne ślady jego działań. Pozwala Lenie poznać dalsze losy jej poprzednich matek, przyjaciółki Poli, uczestniczy w seansie spirytystycznym Cienkiej, przesuwa przedmioty, dotyka dłoni Igi, która czuje ciepło, pozostają po nim rozrzucone na pościeli czekoladowe groszki… - Przemiana Leny. Wiele przeszła w życiu, dom Wandy i Romana ma być jej kolejnym domem. Poprzednie próby adopcji nie powiodły się wracała do domu dziecka. Obawia się, że nie spodoba się nowym rodzicom i że wcześniej czy później wróci do domu dziecka. Wie także, że miłość nie istnieje, więc nie łudzi się, że ktoś ją pokocha, czy choćby polubi. Jest zagubiona, zbuntowana i zamknięta w sobie, bardzo zdystansowana wie, że nie warto się do nikogo przywiązywać, myśli "i tak mnie wkrótce oddadzą". W nowej rodzinie dziewczynka otrzymuje mnóstwo ciepła, życzliwości, ma poczucie bezpieczeństwa, stopniowo otwiera się na normalność, angażuje się, powoli zaczyna czuć się częścią rodziny. Dzięki Oro poznaje tajemnice rodzeństwa i szkolnych kolegów, co sprawia, że się zmienia. Zaczyna uświadamiać sobie, że jej wycofanie wynika z obawy przed byciem zranioną, odrzuconą i że nie tylko ona się boi, nie tylko ona ma złe doświadczenia i wspomnienia. Okazuje się, że dzieci z rodzin uważanych za normalne i szczęśliwe, mogą być samotne, smutne, źle traktowane przez biologicznych rodziców. Zmagają się z przemocą fizyczną, są bite, poniżane, stoją wobec problemu alkoholizmu jednego z rodziców, zbytnio koncentrują się na wyglądzie, swoim ciele…Lena wychodzi z cienia, zaczyna działać, zmienia się. Dzięki Oro poznaje dalsze losy swoich poprzednich matek zastępczych, może sobie wybaczyć, odpuścić przeszłość, zrozumieć, że niczemu nie była winna. - Rozstanie z Oro – Lena musiała wrócić do rzeczywistości, ma nową przyjaciółkę, ale cały czas za nim tęskniła. 

Pytania, wnioski????