9 czerwca od piątku mam książkę i ją przeczytałam. Czas pisać.

W piątek w końcu zjawił się listonosz z książką. Miałam to szczęście, że ktoś u mnie był i go usłyszał.
Miałam to szczęście, bo właśnie przyszliśmy z miasta i mimo tego, że robiłam  jedzenie, miałam implant i słyszałam dźwięk domofonu - nie potrafiłam, ba! -  Nie byłam pewna - co dzwoni...?
A Np dzisiaj usłyszałam dźwięk karetki - myślałam, że to jakiś ptak - ale chłopak powiedział mi, że to karetka.
Nie rozróżniam domofonu, od dzwonku z drzwi, więc jednocześnie naciskam na domofon i sprawdzam przez wizjer, czy ktoś jest pod drzwiami. Jakaś masakra
Może to dlatego, że rzadko ktoś do mnie dzwoni. Zazwyczaj podaję gościom klucz do klatki. Może dlatego?
Nie rozróżniam tych hałasów. Dopiero teraz to do mnie dotarło. Przedtem nie zwracałam na to uwagi.
Wydaje mi się, że za mało się rehabilitowałam. Słyszeć - słyszę ale naprawdę mam problem z rozróżnianiu dźwięków w implancie. I wiecie co? Rehabilitacja powinna się odbywać z kimś, a ja nie mam przy sobie nikogo, ( w sensie na co dzień)
Jeśli chodzi o książkę - cieszyłam się jak głupia, i skakałam ze szczęścia, że w końcu przyszła. Jednocześnie dotarło do mnie, że czas tak szybko biegnie - dziś jest 9 czerwiec - zostało 11 dni a ja muszę napisać dwie prace!!!
Książkę jednak zostawiłam na sobotę i wtedy przeczytałam pół, a  w poniedziałek, czyli wczoraj - resztę.
Uczucia mam mieszane - w sensie - jak to ugryźć, jak napisać, by nie było nudno, by był to mój tekst, by zawrzeć ''punkty profesora''. Jednak dziś dowiedziałam się, że te punkty są przykładowe, nieobowiązkowe, mają nas jedynie wprowadzić w temat.
A teraz pomyślałam, że czas poczytać recenzje innych, zobaczyć jak piszą. Mam już jakieś notatki, tylko teraz powinnam to uporządkować i zawrzeć wszystko co ważne... A tak naprawdę boję się zacząć. W weekend miałam gościa, wczoraj nocowała u mnie koleżanka, odwiedzałam babcię, dziś spotkałam się z chłopakiem i byliśmy na spacerze. Zjadłam obiad i piszę posta. I kurczę muszę po prostu włączyć WORDA i pisać - nawet do 24 00!
No dobra biorę się do roboty!!!



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Rozdział 3

Dwa dni temu zdarzyła się kolejna przykra sytuacja. Była kartkówka z języka polskiego i Ania prosiła bym w czymś jej pomogła ale nie wiedziałam dokładnie w czym.   Poprosiłam, by mi napisała mi małą karteczkę ( byłam przygotowana – bo to taki mój sposób komunikacji – kiedy trzeba być cicho podczas lekcji), ale ona nie zrobiła tego. Poczułam się zignorowana i nieszczęśliwa, ponieważ poprosiłam koleżankę o istotną dla mnie rzecz, ale niestety zostałam zignorowana.   Potem wyszłam do domu. Sama.   A Wczoraj nie było mnie w szkole, bo miałam okresowe badania słuchu w Kajetanach. Przychodzę dziś na lekcję i co widzę? Ankę siedzącą z Anetą! Nie mam czasu do niej podejść ponieważ do Sali wchodzi Hilda. Wszyscy milkną, zajmują miejsca. Hilda zaczyna odpytywać. Wioletta – nie było Ciebie na ostatnim sprawdzianie – podejdź, będziesz odpowiadać.   Wiolka bez problemu podchodzi. Ma wszystko uzupełnione. I rozwiązuje przykład na tablicy. Myli się tylko pod koniec, dostaje 4+.
Czytaj więcej

Związki osób słabosłyszących, głuchych

Jestem osobą słabosłyszącą, zaimplantowaną - co pozwala mi w miarę funkcjonować, i od jakiegoś czasu zastanawiam się, jak tworzą się związki osób z niedosłuchem, czy też niesłyszących?    Ostatnio nawet natknęłam się na post na ten temat na grupie  IMPLANTOWCY NA FB, ale został skasowany, nie bardzo wiem, dlaczego, bo otworzyła się na ten temat dyskusja O ile pamiętam, wiele osób pisało, że wszystko zależy od ludzi i nastawienia do tego związku, oraz przedstawiali oni swoje sytuacje.   A dziś natknęłam się na post jednego użytkownika, który podał tezę,  iż związki niedosłyszących chłopaków ze słyszącymi dziewczynami są znikome, natomiast związki niedosłyszących dziewczyn ze słyszącymi chłopakami, bardziej się wpasują .  I zastanawiałam się, dlaczego? Niedosłysząca dziewczyna jest bardziej tajemnicza i pociągająca - często to słyszałam. Sama jestem w związku ze słyszącym chłopakiem. I można by zapytać mnie, jak mi się to udało?  Oraz można by mnie zapytać, czy np. dop
Czytaj więcej

Odnośnie implantu Decyzja o operacji

Dzisiaj dostałam linka od koleżanki z takim artykułem. http://dziewczynazobrazka.pl/implant-slimakowy-to-sciema/ Implant ślimakowy to ściema | Dziewczyna z obrazka Największą bzdurą, powielanym kłamstwem jest mówienie, że implant zwraca słuch, że po implantacji słyszy się normalnie jak zdrowy człowiek. dziewczynazobrazka.pl Ja cały czas narzekam na rozmowy telefoniczne, to jest bariera – której nie potrafię przeskoczyć, a może nie chcę. A może nie mam pomysłu jak to zrobić? Od trzech lat piszę z koleżanką, która nosi aparat słuchowy i pewnego wieczoru wyszła propozycja, że do siebie zadzwonimy i sprawdzimy jak się słyszymy. J Miałyśmy dwa podejścia, bo raz ja to zaproponowałam, ale ona jakoś chyba się bała. Jak też się bałam i to jak J Ale któregoś wieczoru ona wyszła z taką inicjatywą a ja podjęłam te wyzwanie, i podałam numer telefonu. Zadzwoniła do mnie: Miała bardzo ładny głos ( i powiedziałam jej, że nie słychać żadnych wad wymowy), natomiast mój
Czytaj więcej