Na żaglach popsuł mi się procesor mowy;(

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

List do Ciebie:)

Tak cały czas myślę o tym wszystkim i faktycznie ja się podniosłam, ale chyba tylko dlatego, ponieważ miałam tę operację i lepiej słyszę, w efekcie lepiej komunikuję się z otoczeniem.  Ty masz aparat i nie rozumiesz w nim mowy. Przypominają mi się podobne sytuacje, jak kiedyś ja nie słyszałam w moim aparacie. Wczoraj na moment go włożyłam, by sprawdzić  i od razu zdjęłam, bo mi przeszkadzał w słyszeniu i nie dziwie ci się, że nie chcesz nigdzie wychodzić, kontaktować się z ludźmi.  Ja  miałam podobne uczucia, wręcz identyczne przed operacją implantu, ale wierz mi, sam fakt  spotkania się z ludźmi podobnymi do Ciebie, zmagającymi się z podobnym problemem co twój, i  wymiany doświadczeń czasami może zmienić coś w Twoim smutnym życiu. Czasami  ktoś powie jedno zdanie, które zmieni wszystko. Ty pewnie uważasz, że nie słyszeć, niedosłyszeć, to jest taka ''wiocha''. Że rozmawiać w języku migowym, taka samo, że to jest wieśniackie. Ja też tak myśl...
Czytaj więcej

Rozdział 1 Nowy początek - Wersja Majki

Wrzesień   Majka Rozdział 1 Nowy początek   Pierwszy września - to koniec wakacji, początek szkoły. Od dzisiaj będę uczęszczała do liceum.  Nareszcie. Nowe miejsce, nowi znajomi. Z tego podekscytowania pół nocy nie zmrużyłam oka. Egzaminy poszły mi dość dobrze, jak na sytuację w której się znalazłam. Spytacie co to za sytuacja? Przestałam słyszeć, zaczęłam niedosłyszeć. Ale jak to się stało?- zapytacie. Na początku  pogłaśniałam bardziej TV, gdy tato zwrócił mi na to uwagę, to podświadomie unikałam sytuacji, w których mogłabym potwierdzić, że z moimi uszami jest coś nie tak. Któregoś dnia niedosłyszałam, tego co mi do powiedzenia przyjaciółka, innym razem, co chciał mi przekazać nauczyciel. Facet od historii od tego momentu żartował sobie ze mnie: Mówił: zejdź na ziemię, wracaj do nas, gdzie jesteś? Po prostu uświadamiał całej klasie, że jestem zakochana i że bujam w obłokach. A mi to w sumie pasowało. To była zdecydowanie lepsza opcja, niż by...
Czytaj więcej

Rozdział 3

Dwa dni temu zdarzyła się kolejna przykra sytuacja. Była kartkówka z języka polskiego i Ania prosiła bym w czymś jej pomogła ale nie wiedziałam dokładnie w czym.   Poprosiłam, by mi napisała mi małą karteczkę ( byłam przygotowana – bo to taki mój sposób komunikacji – kiedy trzeba być cicho podczas lekcji), ale ona nie zrobiła tego. Poczułam się zignorowana i nieszczęśliwa, ponieważ poprosiłam koleżankę o istotną dla mnie rzecz, ale niestety zostałam zignorowana.   Potem wyszłam do domu. Sama.   A Wczoraj nie było mnie w szkole, bo miałam okresowe badania słuchu w Kajetanach. Przychodzę dziś na lekcję i co widzę? Ankę siedzącą z Anetą! Nie mam czasu do niej podejść ponieważ do Sali wchodzi Hilda. Wszyscy milkną, zajmują miejsca. Hilda zaczyna odpytywać. Wioletta – nie było Ciebie na ostatnim sprawdzianie – podejdź, będziesz odpowiadać.   Wiolka bez problemu podchodzi. Ma wszystko uzupełnione. I rozwiązuje przykład na tablicy. Myli się tylko pod ...
Czytaj więcej