Moja pierwsza praca dyplomowa - Recenzja książki Pamiętnik Nastolatki 10 Julia III

Autor książki: Beata Andrzejczuk

Tytuł: Pamiętnik Nastolatki 10 Julia III

Ilustrator: Katarzyna Bigos

Wydawca: Rafael

Rok wydania: 2015

Ocena książki 9

Adresat książki Dziewczyny 11-16

O książce

Jestem już w trzeciej gimnazjum. To nie przelewki. Muszę się solidnie zacząć przygotowywać do egzaminów. A tu jeszcze sprawa Ali. Nie odpuszczę jej sobie! Czy ta kwestia poróżni mnie z Eliaszem? A może całkiem serio wyrasta mi inna, prawdziwa rywalka? Z Eliasza też nigdy nie zrezygnuję. To miłość mojego życia! Im jestem starsza, tym moje problemy stają się poważniejsze. Ale i tak gdzieniegdzie świeci słońce. Cieszę się jego przebłyskami.

Źródło: Internet i okładka książki

Ocena wybranej pozycji z literatury dla dzieci i młodzieży z trzech ostatnich lat na przykładzie Pamiętnik nastolatki 10, Julia III Beaty Andrzejczuk

Beata Andrzejczuk jest autorką bestsellerowej powieści Pamiętnik nastolatki, której inspiracją był program telewizyjny dla młodzieży o tym samym tytule emitowany w  latach 1993-1997. Początkowo książka miała być eksperymentem, a zupełnie niespodziewanie stała się bestsellerem. Czytelniczki pokochały tę serię, utożsamiły się z główną bohaterką, jej problemy i rozterki były im bardzo bliskie. Natalia jednak dorosła, zdała maturę, wyszła za mąż i już przestała być nastolatką. Autorka więc w siódmej, ostatniej już części, subtelnie wprowadziła nową bohaterkę - młodszą kuzynkę Natalii – Julię, jednocześnie nie rezygnując z ulubionych bohaterów swoich czytelniczek. I tak powstała kolejna seria Klubu Pamiętnika Nastolatki.

Do pracy dyplomowej wybrałam najnowszą, trzecią część książki Beaty Andrzejczuk Pamiętnik Nastolatki 10 Julia III. Jest to kontynuacja dalszych losów uczennicy trzeciej klasy gimnazjum.

Na pierwszy rzut oka można powiedzieć, że książki Beaty Andrzejczuk są głównie

o zauroczeniu, miłości i niczym więcej. Ale czy tak jest na pewno? Pisarka faktycznie podkreśla, że pierwsza fascynacja, często nie jest ostatnią. Przykładowo Julia pierwsze zauroczenie ma już za sobą. Czytelniczki wiedzą, jak bardzo je przechorowała. Obecnie nastolatka jest w związku z Eliaszem. Od samego początku te uczucie jest pełne komplikacji. Zapewne byłoby ich mniej, gdyby Julka przestała kłamać, obrażać się, a zamiast tego usiadłaby i porozmawiała o swoich obawach, uczuciach. Ale gdy ma się naście lat i za sobą przykre doświadczenia to nie jest wcale takie proste.

 Gdy jest mowa o prawdziwej miłości z wyznaniem uczuć należy poczekać na moment, kiedy ta druga strona będzie na to gotowa. Julia uważa, że jest już gotowa. Czemu nie słyszy tych dwóch słów od Eliasza? Dziewczyna wciąż zastanawia się,  czy bycie dla kogoś ważną, oznacza bycie tą jedyną, na całe życie? Towarzyszą jej typowe symptomy zakochanej nastolatki. Jej nastrój niczym wachlarz pełen jest skrajnych uczuć i emocji.

Czytając tę książkę wyczułam, że Julce nadal brakuje pewności siebie, ale zyskuje ją w ramionach swojego chłopaka. W głębi serca dziewczyna nadal czuje zagrożenie i lęk przed jego stratą. Nastolatkę dręczą pytania:  Czy Eliasz ją kocha taką, jaką jest: pełną kompleksów, lęków i wahań nastrojów, i z wyższą wagą? I czy to jest taka miłość jaką Julka obserwuje u swojej kuzynki Natalii i jej męża Maksyma?

Książka oprócz miłości, porusza wiele innych kwestii, np. konflikt ‘’rodzic – dziecko’’, na przykładzie jej przyjaciółki Pauliny. Dziewczyna jest wiecznie krytykowana przez własną matkę. Rozmowy przyjaciółek mogłby otworzyć oczy nie jednym rodzicom, którzy często mają chore ambicje i przelewają je na swoje dzieci, całe dnie karząc im się uczyć. Jak pod taką presją można czegokolwiek się nauczyć?  Dla Pauliny sama myśl jest niezwykle stresująca i dołująca ale świadomość, że są przy niej przyjaciółki, ma dla niej duże znaczenie. Julka prawdziwych przyjaciół ma też w Maksymie i Natalii, na których może liczyć zawsze o każdej porze dnia i nocy.

Książkę wydaje katolickie wydawnictwo Rafael z Krakowa. Mnie osobiście ogromnie ujęła wrażliwość bohaterów na wiarę. To, w jaki sposób Julia opisuje chociażby wieczór wigilijny, czy mszę świętą. Pisarka uniknęła prawienia kazań, ale w rozmowach między bohaterami ukazała sens wiary. Według mnie osiągnęła zamierzony cel.

Także istotnym wątkiem w książce jest wolontariat. Przykładowo Eliasz – chłopak z mroczną przeszłością, widzi w nim sens swojego życia i potrafi się zdystansować. Niestety Julia jest osobą zbyt uczuciową, już wie jak łatwo przywiązuje się do dzieci. Postępuje zgodnie ze swoim sumieniem, ale uparcie walczy o kontakt z małą Alą.  Dziewczyna nadal jest osobą niezwykle pomocną, kreatywną, zorganizowaną i aktywną społecznie, pomimo zbliżających się egzaminów gimnazjalnych.

Warto zaznaczyć, że pisarka wplata informacje z zakresu geografii, historii oraz języka polskiego. Oprócz tego często w swoich książkach wspomina miejsca, w których była prywatnie. Przykładowo w części trzeciej opisała wrocławskie Oceanarium i Afrykarium, aż chce się je odwiedzić. 

Tak jak w życiu współczesnego nastolatka, tak i w książce, kluczową rolę odgrywają wszelkie portale społecznościowe: Facebook, Ask, Tumblr. Główna bohaterka odwiedza znane strony, czyta blogi, posty, rozmawia na czatach, pisze i odbiera smsy – widać je na łamach książki. Ilustracje też są intrygujące, przedstawiają głównych bohaterów. Okładka części trzeciej jest różowa, wesoła, przedstawiająca trzy nastolatki, w tym tytułową – Julię, która trzyma w ręku telefon. Niekiedy widać gwiazdki, serduszka. Jest to współczesna książka dla dziewczyn szkół podstawowych, gimnazjów. Czytelnik ma wrażenie jakby czytał pamiętnik swojej koleżanki z ławki. Sama pisarka aktywnie uczestniczy w Internecie. Prowadzi stronę na Facebooku, ogłasza konkursy, w których dziewczyny chętnie biorą udział. Dwa lata temu założyła zamkniętą grupę na Facebooku, której członkami są jej nastoletnie czytelniczki. Dzięki tej grupie fanki Beaty Andrzejczuk pomagają sobie i są ze sobą w stałym kontakcie. Pomysł autorki był strzałem w dziesiątkę. Dziewczyny zbliżyły się do siebie, zawarły przyjaźnie, spotykają się, wysyłają sobie kartki na urodziny i święta a nawet tradycyjne listy.

Podsumowując Beata Andrzejczuk bardzo realistycznie opisała rozterki wewnętrzne głównej bohaterki wychowanej w czasach, gdzie istotną rolę odgrywa ładne, szczupłe ciało. Zauważyłam podobieństwo bohaterów: chłopak Julii Eliasz, to czysty Maksym – mąż starszej kuzynki Natalii. Obydwoje przystojni, inteligentni, dojrzali, biorący miłość na poważnie. Obydwoje mówiący o zaufaniu i szczerości. Czytając tę książkę, zastanawiałam się czy naprawdę istnieją tacy chłopcy jak Maksym czy Eliasz? Ja osobiście takiego nie spotkałam. Nastolatki w to wierzą i o takim chłopaku marzą. Przed nimi całe życie.

Jeśli chodzi o dziewczyny, Julia zachowuje się podobnie jak Natalia w jej wieku: kłamie, sama sobie stwarza problemy, bo jest zbyt dumna by mówić o swoich uczuciach. Pytanie, która z bohaterek jest bliższa mojemu sercu? Odpowiedź brzmi: Julia. Dlaczego? Julia jest dziewczyną, która w ostatnim czasie bardzo dużo przeszła: poddała się skomplikowanej operacji, przytyła dwadzieścia kilogramów, w najgorszym momencie życia została porzucona przez chłopaka. Julia stała się dojrzalsza, ale nie oznacza to że jest już dorosła.

Jak widać książka tej autorki, to nie tylko historia o pięknej miłości. To historia o tym jak być dobrym człowiekiem oraz jak pomagać innym. To książka o tym, na czym polega prawdziwa przyjaźń, ale też na czym polega prawdziwa miłość. To książka, która zawiera wszystko to, o czym chcą czytać nastolatki a przy tym jest niesamowicie współczesna.

Beata Andrzejczuk jest człowiekiem o wielkim sercu. Potrafi słuchać młodzieży i ma z nią doskonały kontakt. Można powiedzieć, że pisze książki z pomocą swoich fanek. Autorka jest nazywana przez nie drugą mamą, której mogą powiedzieć dosłownie o wszystkim tym, czego nie powiedziałyby swoim rodzicom. Skąd ten fenomen? Pisarka nie krytykuje, a słucha tego, co dziewczyny mają do powiedzenia. Okazuje się, że dzisiejsza młodzież potrafi być mądra, wrażliwa, aktywna społecznie. Pisarka poświęca jej swój czas i pomaga w miarę swoich czasowych możliwości, a przy tym pisze pełne emocji, uczuć współczesne książki dla młodzieży, które nie mają końca, ponieważ są chętnie czytane.